Balejki

Autor: x. dr Kamil Mielniczuk

Na wstępie trzeba zaznaczyć, że tytuł jest specjalnie prowokacyjny, jednakże nie jest pozbawiony sensu. Ktoś może się zdziwić: jak to ma współgrać po Traditionis Custodes (warto przeczytać mój tekst)? Niemniej papieska intencja na styczeń wskazuje nam na coś ciekawego, a brzmi ona:

O docenienie daru różnorodności w Kościele.

Módlmy się do Ducha Świętego, aby pomógł nam rozeznać dary różnych charyzmatów we wspólnotach chrześcijańskich i odkryć bogactwo wielu tradycji liturgicznych wewnątrz Kościoła.

Jestem świadom, że motywacja autora mogła być inna niż moje odczytanie, ale warto nad tą intencją pochylić się głębiej.

WIęcej

Moje pierwsze doświadczenia związane z Mszą Wszechczasów (osobiście ta nazwa jest najbliższa memu sercu) sięgają czasów studenckich. Wówczas w Akademickim Klubie Myśli Społeczno-Politycznej wiele rozmawialiśmy na temat tego, co stało się podczas Soboru Watykańskiego II oraz jakie to wydarzenie miało brzemienne skutki dla Kościoła Katolickiego. Za namową koleżanki Anity zaprosiliśmy wybitnego znawcę tematu, prof. Roberto de Mattei, który akurat przebywał w Polsce. Spotkanie było okazją do prezentacji książki Sobór Watykański II – historia dotąd nieopowiedziana. Mimo konieczności tłumaczenia z włoskiego na polski jasny i klarowny przekaz profesora pozwolił na spojrzenie na to wydarzenie w zupełnie nowym świetle. Wówczas zdecydowałem, że warto zobaczyć, na czym polega wyjątkowość Mszy w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego (jak ją wtedy nazywano).

WIęcej

Osoby, które mnie znają może zdziwić taki tytuł tekstu. Nie rozpaczam po Traditionis Custodes? Kogo chcę oszukać? Ale tak jest rzeczywiście! Co nie znaczy, że jest u mnie brak emocji i obojętność na papieskie Motu Proprio. O nie! Emocje są i od tego chciałbym zacząć.

WIęcej

x. mgr lic. Kamil Mielniczuk

*Artykuł ukazał się pierwotnie w dostępnym online czasopiśmie Teologia. Kultura. Społeczeństwo, nr 2–3 (2016–2017), s. 76-88.

Liturgia jest miejscem, w którym najdoskonalej oddajemy chwałę Bogu, jest szczytem życia chrześcijańskiego, a także jego źródłem, przez który chrześcijanie są uświęcani i prowadzeni do zbawienia. Jednakże, aby ta uświecająca skuteczność była pełna wierni muszą wiedzieć w czym uczestniczą. Jako pomoc w przeżywaniu liturgii Kościół daje różne zewnętrzne obrzędy, wśród nich wymieniając również używanie kadzidła. Kadzidło podnosi poziom solenności celebracji, jest elementem składającym się na piękno liturgii, a co najważniejsze, jak każdy znak, niesie ze sobą treść, która może pomóc uczestnikom Mszy Świętej. Jednakże jeżeli ta pomoc nie zostanie rzeczywiście poznana i odkryta, może stać się zwykłym rytuałem, bez wpływu na zgromadzonych wiernych. W tym artykule pragnę skrótowo przedstawić bogactwo teologicznych i alegorycznych interpretacji tego obrzędu, korzystając z analizy obrzędów nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego. Ta forma liturgii została wybrana ze względu na jej rozbudowany ceremoniał, który pozwoli dostrzec jak wiele symboliki i treści teologicznych może zawierać pozornie prosty obrzęd kadzenia.

WIęcej

Kościół wypełnia cisza, wierni klęczą w ławkach, czekając na najważniejszy moment ich dnia. Na ołtarzu palą się świece, w centrum ten znak, który każdy z nas nosi głęboko w sercu – krzyż Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Nagle rozlega się dzwonek i do ołtarza wychodzą ministranci z kapłanem, świątynię wypełnia starożytny łaciński śpiew, a kapłan z utkwionym w wizerunek Zbawiciela wzrokiem rozpoczyna modlitwę, tak samo jak od dziesiątków wieków… rozpoczęła się Msza Trydencka.

WIęcej