Rok 2021 nie był łatwy dla osób przywiązanych do Tradycyjnej Liturgii. Najpierw z niepokojem obserwowaliśmy zbierające się chmury, a w lipcu zostaliśmy ogłuszeni trudnym do zrozumienia i przyjęcia motu proprio. Niektóre skutki tego dokumentu były natychmiastowe, inne zapewne jeszcze dadzą o sobie znać. Czy przyniesie to Kościołowi jedność i pokój? Widzimy odwrotną tendencję. Mimo to – albo tym bardziej – nie zaprzestajemy swojej działalności na rzecz wspierania i promocji klasycznego rytu rzymskiego, ufając, że Boża Opatrzność poprowadzi wszystko na właściwe tory.
Kończymy przygotowywać kalendarz ścienny na rok 2022 z tradycyjnym układem świąt dostosowanym do archidiecezji lubelskiej.
Kalendarz zawiera grafiki poświęcone Credo Apostolskiemu autorstwa Antonio Tempesty. Format kalendarza: 60×30 cm, dwustronny. Cegiełka: 30 zł (wszystkie nadwyżki zostaną przeznaczone na cele statutowe Fundacji). Dystrybucja jest zaplanowana na przełom listopada/grudnia.
II pielgrzymka Tradycji do Wąwolnicy rozpoczęła się śpiewaną Mszą św. w kościele Niepokalanego Poczęcia NMP w Lublinie. Celebransem był Duszpasterz, x. Paweł Jędrzejewski, kazanie natomiast wygłosił Przewodnik, x. Kamil Mielniczuk.
Po Mszy św. przyjechaliśmy autokarem do Palikij Pierwszych, skąd się rozpoczynał nasz szlak pątniczy, nieco krótszy niż w roku poprzednim — trasa liczyła ok. 18 km.
Wyruszaliśmy pod hasłem „Maryja nasza Hetmanka” i pielgrzymowaliśmy jako Kościół walczący: za Krzyżem, pod sztandarami i proporcami, z pieśniami o męstwie i odwadze stających w obronie wiary.
Rok temu rozpoczęliśmy historię Fundacji pielgrzymką do Matki Bożej Kębelskiej, powierzając Jej nasze działania. Od tamtego czasu wiele się zmieniło, także w Kościele. Przed nami trudny czas odnajdywania się w nowej sytuacji po motu proprio z 16 lipca tego roku. Tym bardziej chcemy ponownie uciec się do Niej, prosząc zarówno o siłę jako naszą Hetmankę, jak i o pokorę jako wierną Służebnicę Pana.
Moje pierwsze doświadczenia związane z Mszą Wszechczasów (osobiście ta nazwa jest najbliższa memu sercu) sięgają czasów studenckich. Wówczas w Akademickim Klubie Myśli Społeczno-Politycznej wiele rozmawialiśmy na temat tego, co stało się podczas Soboru Watykańskiego II oraz jakie to wydarzenie miało brzemienne skutki dla Kościoła Katolickiego. Za namową koleżanki Anity zaprosiliśmy wybitnego znawcę tematu, prof. Roberto de Mattei, który akurat przebywał w Polsce. Spotkanie było okazją do prezentacji książki Sobór Watykański II – historia dotąd nieopowiedziana. Mimo konieczności tłumaczenia z włoskiego na polski jasny i klarowny przekaz profesora pozwolił na spojrzenie na to wydarzenie w zupełnie nowym świetle. Wówczas zdecydowałem, że warto zobaczyć, na czym polega wyjątkowość Mszy w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego (jak ją wtedy nazywano).
Osoby, które mnie znają może zdziwić taki tytuł tekstu. Nie rozpaczam po Traditionis Custodes? Kogo chcę oszukać? Ale tak jest rzeczywiście! Co nie znaczy, że jest u mnie brak emocji i obojętność na papieskie Motu Proprio. O nie! Emocje są i od tego chciałbym zacząć.
Liturgia jest miejscem, w którym najdoskonalej oddajemy chwałę Bogu, jest szczytem życia chrześcijańskiego, a także jego źródłem, przez który chrześcijanie są uświęcani i prowadzeni do zbawienia. Jednakże, aby ta uświecająca skuteczność była pełna wierni muszą wiedzieć w czym uczestniczą. Jako pomoc w przeżywaniu liturgii Kościół daje różne zewnętrzne obrzędy, wśród nich wymieniając również używanie kadzidła. Kadzidło podnosi poziom solenności celebracji, jest elementem składającym się na piękno liturgii, a co najważniejsze, jak każdy znak, niesie ze sobą treść, która może pomóc uczestnikom Mszy Świętej. Jednakże jeżeli ta pomoc nie zostanie rzeczywiście poznana i odkryta, może stać się zwykłym rytuałem, bez wpływu na zgromadzonych wiernych. W tym artykule pragnę skrótowo przedstawić bogactwo teologicznych i alegorycznych interpretacji tego obrzędu, korzystając z analizy obrzędów nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego. Ta forma liturgii została wybrana ze względu na jej rozbudowany ceremoniał, który pozwoli dostrzec jak wiele symboliki i treści teologicznych może zawierać pozornie prosty obrzęd kadzenia.
Jakiś czas temu złożyliśmy zamówienie na projekt i uszycie kompletu czerwonych szat liturgicznych: ornatu, kapy, dalmatyki i tuniceli oraz niezbędnych dodatków. Gotowe dalmatyka i tunicela zostały użyte podczas procesji w Niedzielę Palmową 2021 w kościele Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Staszica w Lublinie, a następnie wraz z ornatem podczas uroczystej Mszy św. w uroczystość Św. Wojciecha.
Kończymy przygotowywać kalendarz ścienny na rok 2021 z tradycyjnym układem świąt dostosowanym do archidiecezji lubelskiej. Koszt wydruku pojedynczego egzemplarza wyniesie ok. 25-35 złotych, w zależności od liczby zamówionych egzemplarzy. Wszelkie dodatkowe datki zostaną przeznaczone na rozwój lubelskiego środowiska Tradycji, między innymi na zakup czerwonego kompletu szat liturgicznych. Kalendarze będą dostępne do odbioru w drugiej połowie grudnia.
Dnia drugiego listopada Anno Domini 2020 dawnem zwyczajem ludowem, za indultem plebana a podług woli x. Kamila Mielniczuka w kościele pod wezwaniem Świętego Maksymiliana w Lublinie, w którem posługę wikaryusza tenże sprawuje, pieśni żałobne nabożnie odśpiewano. Nabożeństwo one kompania w liczbie trzech kantorów przez fundacyę “Sal Terrae” zaproszonych, prowadziła dla skromnego w liczbie ludu, co po Mszy wieczorney z nieszporami odprawioney ostał się wytrwale. Wszystkie pieśni dano podług melodyj starożytnych, po domostwach przez kmieci liter nie znających śpiewanych i takowoż w żadnych śpiewnikach nie ukazywanych.
Ta strona korzysta z ciasteczek, aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaPolityka prywatności
