Osoby, które mnie znają może zdziwić taki tytuł tekstu. Nie rozpaczam po Traditionis Custodes? Kogo chcę oszukać? Ale tak jest rzeczywiście! Co nie znaczy, że jest u mnie brak emocji i obojętność na papieskie Motu Proprio. O nie! Emocje są i od tego chciałbym zacząć.
x. mgr lic. Kamil Mielniczuk
*Artykuł ukazał się pierwotnie w dostępnym online czasopiśmie Teologia. Kultura. Społeczeństwo, nr 2–3 (2016–2017), s. 76-88.
Liturgia jest miejscem, w którym najdoskonalej oddajemy chwałę Bogu, jest szczytem życia chrześcijańskiego, a także jego źródłem, przez który chrześcijanie są uświęcani i prowadzeni do zbawienia. Jednakże, aby ta uświecająca skuteczność była pełna wierni muszą wiedzieć w czym uczestniczą. Jako pomoc w przeżywaniu liturgii Kościół daje różne zewnętrzne obrzędy, wśród nich wymieniając również używanie kadzidła. Kadzidło podnosi poziom solenności celebracji, jest elementem składającym się na piękno liturgii, a co najważniejsze, jak każdy znak, niesie ze sobą treść, która może pomóc uczestnikom Mszy Świętej. Jednakże jeżeli ta pomoc nie zostanie rzeczywiście poznana i odkryta, może stać się zwykłym rytuałem, bez wpływu na zgromadzonych wiernych. W tym artykule pragnę skrótowo przedstawić bogactwo teologicznych i alegorycznych interpretacji tego obrzędu, korzystając z analizy obrzędów nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego. Ta forma liturgii została wybrana ze względu na jej rozbudowany ceremoniał, który pozwoli dostrzec jak wiele symboliki i treści teologicznych może zawierać pozornie prosty obrzęd kadzenia.
Jakiś czas temu złożyliśmy zamówienie na projekt i uszycie kompletu czerwonych szat liturgicznych: ornatu, kapy, dalmatyki i tuniceli oraz niezbędnych dodatków. Gotowe dalmatyka i tunicela zostały użyte podczas procesji w Niedzielę Palmową 2021 w kościele Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Staszica w Lublinie, a następnie wraz z ornatem podczas uroczystej Mszy św. w uroczystość Św. Wojciecha.
Kończymy przygotowywać kalendarz ścienny na rok 2021 z tradycyjnym układem świąt dostosowanym do archidiecezji lubelskiej.
Koszt wydruku pojedynczego egzemplarza wyniesie ok. 25-35 złotych, w zależności od liczby zamówionych egzemplarzy. Wszelkie dodatkowe datki zostaną przeznaczone na rozwój lubelskiego środowiska Tradycji, między innymi na zakup czerwonego kompletu szat liturgicznych.
Kalendarze będą dostępne do odbioru w drugiej połowie grudnia.
Zachęcamy do zamawiania już dziś!
Dnia drugiego listopada Anno Domini 2020 dawnem zwyczajem ludowem, za indultem plebana a podług woli x. Kamila Mielniczuka w kościele pod wezwaniem Świętego Maksymiliana w Lublinie, w którem posługę wikaryusza tenże sprawuje, pieśni żałobne nabożnie odśpiewano. Nabożeństwo one kompania w liczbie trzech kantorów przez fundacyę “Sal Terrae” zaproszonych, prowadziła dla skromnego w liczbie ludu, co po Mszy wieczorney z nieszporami odprawioney ostał się wytrwale. Wszystkie pieśni dano podług melodyj starożytnych, po domostwach przez kmieci liter nie znających śpiewanych i takowoż w żadnych śpiewnikach nie ukazywanych.
3 października, w pierwszą sobotę października, zorganizowaliśmy pielgrzymkę Tradycji Lubelskiej do sanktuarium Matki Bożej Kębelskiej w Wąwolnicy. Rozpoczęliśmy o godzinie 7, pod kościołem w Konopnicy, od modlitwy i poświęcenia krzyża pielgrzymkowego.
Kościół wypełnia cisza, wierni klęczą w ławkach, czekając na najważniejszy moment ich dnia. Na ołtarzu palą się świece, w centrum ten znak, który każdy z nas nosi głęboko w sercu – krzyż Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Nagle rozlega się dzwonek i do ołtarza wychodzą ministranci z kapłanem, świątynię wypełnia starożytny łaciński śpiew, a kapłan z utkwionym w wizerunek Zbawiciela wzrokiem rozpoczyna modlitwę, tak samo jak od dziesiątków wieków… rozpoczęła się Msza Trydencka.
3 października, w I sobotę miesiąca, po raz pierwszy wyruszamy na pątniczy szlak do Wąwolnicy jako środowisko Tradycji lubelskiej.